آیا کودک شما لجباز است؟

لجبازی یک نوع رفتار و واکنش نامطلوب است که به صورت های مختلفی خود را نشان می دهد، از جمله آسیب رساندن به خود و دیگران، ناسزا گفتن،  گریه کردن و  فریاد کشیدن، شکستن وسایل و

مادری که ساعت ها برای تمیزکردن خانه وقت گذاشته، طبیعی است که با ریختن غذا بر روی فرش توسط کودکش خشمگین شود؛ این مادر ممکن است برچسب شیطنت یا لجبازی را بر رفتار کودکش بچسباند. روی دیگر این سکه کودکی است که بی خبر از همه جا با خشم مادر مواجه می شود و نمی داند به خاطر چه چیز تنبیه می شود.

کودک تنها در پی کشف محیط و استفاده از حواسش بوده و گرچه خشم مادر را درک می کند، اما نمی تواند دلیلی منطقی برای آن پیدا کند. تا قبل از سه سالگی، رفتارهای بچه ها حتی اگر به خرابکاری منجر شوند، حاصل  لجبازی و تلاش برای آسیب زدن به افراد و وسایل نیستند و به همین دلیل است که بچه ها، وقتی کاملا از سر تصادف به کسی یا چیزی آسیب می زنند، انتظار ندارند کسی تنبیه شان کند.

 اولین، مهمترین و ساده ترین راهی که مادر باید در برابر  لجبازی کودک از خود نشان دهد بی اعتنایی به لجاجت اوست.

مطالعات نشان می‌دهد که اگر به کودک چیزی را مدام بگویید او هم شروع به #مخالفت با شما می‌کند. در حالیکه اگر بعد از یکبار گفتن ادامه ندهید کودک هم آن را رها خواهد کرد.

 در حقیقت بی توجهی والدین به لجبازی کودکان، این رفتار را در آنها کاهش می‌دهد

دلایلی که لجبازی کودکان را تشدید میکند

کودک دلش میخواهد که والدین با او بازی کنند ولی پدر و مادر یا وقت ندارند یا حوصله

خشم درونی کودک ناشی از اضطراب و تنش ها

دلخوری کودک از والدین چون کودک منطق ندارد

تناقضات رفتاری والدین.مثلا یه روز حالمان خوب است و با او بازی میکنیم و وقتی حالمون بد است حوصله بازی نداریم

مشکلات فیزیکی مثل گرسنگی،خستگی،خواب

عدم توجه کافی به کودک از طرف والدین

توجه بیش از اندازه به کودک و  دخالت در بازیها و کارهایش

تحمیل حس ناکامی به کودک ،  اگر به کودک بگوییم تو نمیتونی تو بلد نیستی کودک ناکام میشود

انتظارات زیاد از فرزند داشتن مثلا اینکه توی مهمونی باید ساکت بشینی

عدم هماهنگی تربیتی پدر و مادر مامان میگه این کار بده بابا میگه خوبه

الگوهای نامناسب : مثلا پدر ومادری که زیاد با هم لجبازی میکنند لجبازی را در کودک خود تشدید میکنند

 برای برخورد با مشکل لجبازی کودکان اقدامات زیر می تواند موثر باشد

هماهنگی بودن پدر و مادر

 داشتن  برنامه ریزی روزانه  برای غذا ؛ بازی و خوابیدن یعنی داشتن یک روتین منظم روزانه

پاسخگو بودن در قبال خواسته موجه کودک یعنی به او یاد بدهیم که قصد ما لجبازی کردن نیست

دادن حق انتخاب به کودک ، جایگزین کردن مثلا بگیم اگه جیغ نزنی میریم و اینکارو میکنیم

 جملات  خبری باشه تا  دستوری مثلا بگیم وقته ناهاره نگیم الان باید ناهار بخوری

گوش دادن فعالانه موثرترین روش است باید با بچه ها همدلی کنیم. مثلا وقتی جیغ می کشد بهش بگوییم چی میخوای عزیزم؟ گرسنه ای؟ خوابت میاد؟ میخوای بازی کنیم؟

با کودکان بالای 4 سال میتوان در مورد رفتارش  صحبت کرد اول باید تذکر داد مثلا در جمع توی گوشش بگیم،در مرحله دوم  تنبیه متناسب با عملش. ولی باید توجه داشته باشید که تنبیه کودک باید محروم کردن از چیز دلخواهش باشد و بهیچ وجه شامل تنبیه های بئنی یا رفتار های تحقیر کننده نباشد.